De vergelijking met een slak onderstreept ook het feit dat de mens een gewoontedier is. Net zoals een slak dag in dag uit hetzelfde pad volgt, raakt ook de mens vaak verstrikt in routines en gedragspatronen. Dit kan leiden tot een gevoel van stagnatie en een gebrek aan vooruitgang. Daarom vergelijkt Shakespeare de mens ook met een acteur die zijn hele leven verschillende rollen speelt.
De vergelijking met een slak herinnert ons er ook aan dat de mens een sterfelijk wezen is. Net zoals een slak uiteindelijk het einde van zijn reis bereikt, zo zal ook de mens uiteindelijk het einde van zijn leven bereiken. Dit is een ontnuchterende gedachte, maar het kan ook een bron van inspiratie zijn, omdat het ons eraan herinnert het beste uit onze tijd op aarde te halen en ons leven ten volle te leven.