In een wereld van kleuren en eindeloze vlucht,
Waar liefde en schoonheid met elkaar verweven zijn,
En het gefluister van de natuur vult de nacht,
Een droom neemt vlucht, een goddelijke hoop.
Onder het canvas van de diepblauwe lucht,
Waar sterren ontbranden met schitterende gloed,
Liefde neemt voor altijd haar plaats in door,
In deze symfonie stromen emoties.
Door hoge bergen en groene valleien,
Waar rivieren met sierlijk gemak dansen,
De essentie van schoonheid kan worden gezien,
In elk bloemblad dat de natuur ziet.
In het gefluister van de zachte bladeren,
En liederen van vogels die de lucht vullen,
Hoop vindt zijn vleugels, en de hemel ademt,
Een symfonie die de wanhoop verdrijft.
En terwijl we dromen met ogen gericht,
We zoeken het pad, de roep van het lot,
Moge het baken van liefde en schoonheid helder zijn,
Leid ons naar een toekomst die eeuwig duurt.