Door Charles Malam
Bladerdeeg en snuif, oud zwart ijzer,
Krakend en kreunend, een groot lastdier,
Schep en schep, diep gravend,
Het verplaatsen van aarde en rotsen, het werk van een reus.
Steeds maar, nooit meer stoppend,
Stapels vulling rijzen hoog op,
Loopgraven en kanalen, gevormd en gegraven,
Door de onvermoeibare stoomschep.
Mens of machine, het is moeilijk te zeggen,
Dag en nacht zwoegend,
Een symfonie van macht en vooruitgang,
De grenzen verleggen van wat mogelijk is.
Van velden tot steden, en van bergen tot zeeën,
De stoomschep laat zijn sporen achter,
Een bewijs van menselijk vernuft,
Beetje bij beetje de wereld opnieuw vormgeven.
Maar de tijd wacht op niemand, en de vooruitgang marcheert voort,
De stoomschep, een overblijfsel uit het verleden,
Nu vervangen door nieuwere, snellere, efficiëntere machines,
Maar de erfenis ervan blijft bestaan, een herinnering aan een lang vervlogen tijdperk.
Door middel van foto’s en verhalen wordt de herinnering levend gehouden,
Een symbool van vastberadenheid, kracht en de mars van de vooruitgang,
Een herinnering aan de kracht van de mensheid om uitdagingen te overwinnen,
En om een betere toekomst op te bouwen voor de komende generaties.
Dus laten we het glas heffen op de stoomschep,
Een echte reus van het industriële tijdperk,
En breng hulde aan de bouwers en ingenieurs die eerder kwamen,
Wiens harde werk en toewijding de wereld waarin we vandaag leven hebben gevormd.