1. Evocatieve taal :
Hazlitts schrijven in dit essay wordt gekenmerkt door levendige beelden en suggestieve taal. Hij gebruikt krachtige beschrijvende zinnen om de impact van poëzie op zijn jonge geest over te brengen. Hij beschrijft bijvoorbeeld dat de stem van Coleridge 'het geluid van de donder op afstand laat horen'. Hazlitts bekwame taalgebruik creëert een zintuiglijke ervaring voor de lezer, waardoor hij plaatsvervangend zijn emotionele reacties op poëzie kan ervaren.
2. Literaire kritiek :
Hazlitt houdt zich bezig met literaire kritiek door de onderscheidende kwaliteiten en bijdragen van de poëzie van Coleridge en Wordsworth te analyseren. Hij prijst Coleridge vanwege zijn ‘intensiteit van gevoel’ en ‘intellectueel inzicht’, waarmee hij zijn vermogen benadrukt om ‘enthousiasme met denken’ te combineren. Met betrekking tot Wordsworth benadrukt Hazlitt zijn "eenvoud van stijl" en zijn vermogen om de "essentiële passies" van de menselijke natuur vast te leggen. Door zijn kritische inzichten werpt Hazlitt licht op de unieke sterke punten en kenmerken van elke dichter.
3. Persoonlijke impact van poëzie :
Centraal in Hazlitts essay staat de diepgaande persoonlijke impact die poëzie op hem had. Hij beschrijft hoe het lezen van de poëzie van Coleridge en Wordsworth nieuwe domeinen van gedachten en emoties opende, waardoor zijn kijk op het leven veranderde. Hazlitt benadrukt het vermogen van poëzie om intense gevoelens op te wekken, de verbeelding te inspireren en troost te bieden in tijden van ontbering. Zijn eigen ervaring is een bewijs van de transformerende kracht van literatuur.
4. Romantische esthetiek :
Hazlitts essay sluit aan bij de romantische esthetische beweging van het begin van de 19e eeuw. Romantici waardeerden emotie, verbeeldingskracht en de individuele ervaring boven rigide regels en conventies. Hazlitts focus op de emotionele en persoonlijke impact van poëzie weerspiegelt zijn omarming van deze romantische idealen. Hij verheerlijkt het vermogen van poëzie om de zintuigen te prikkelen en de lezer naar nieuwe hoogten van ervaring te transporteren.
5. Belang van poëzie :
Door het hele essay heen onderstreept Hazlitt de betekenis van poëzie in het menselijk leven. Hij beweert dat poëzie niet louter amusement is, maar een diepgaand en essentieel onderdeel van de menselijke ervaring. Hazlitt gelooft dat poëzie de kracht heeft om ons begrip van de wereld te verrijken, onze emoties te verdiepen en een bron van inspiratie en troost te bieden.
6. Intimiteit met de natuur :
Hazlitt benadrukt de intieme band van de dichters met de natuur, een centraal thema in de romantische literatuur. Hij beschrijft hoe hun poëzie de schoonheid en grootsheid van de natuurlijke wereld vastlegt en hoe deze verbinding hun poëtische expressie beïnvloedt. Deze nadruk op de natuur weerspiegelt het romantische geloof in de onderlinge verbondenheid van de mensheid en de natuurlijke omgeving.
Concluderend biedt William Hazlitts "Mijn eerste kennismaking met dichters" een persoonlijke en diepgevoelde verkenning van de impact van poëzie op zijn leven. Door zijn suggestieve taalgebruik, literaire kritiek en nadruk op de persoonlijke betekenis van poëzie brengt Hazlitt de transformerende kracht van literatuur over en haar vermogen om ons begrip van de wereld vorm te geven. Het essay is een eerbetoon aan de blijvende invloed van poëzie en haar vermogen om de verbeelding te prikkelen en emoties op te wekken.