In velden van goud, waar de zomer woont,
Een geurige bries weeft de betoveringen van de natuur,
Onder een hemel van enorme uitgestrektheid,
Waar gefluister danst in zachte trance.
De bomen zwaaien met ritmische gratie,
Hun bladeren ritselen, een zoete omhelzing,
Harmoniserend met de zachte stroom van de stroom,
Een melodie die het laag van de ziel verzacht.
De zon, een stralende bol zo helder,
Zijn stralen werpend met gouden macht,
Verlicht de serene sfeer van het land,
Een betoverend gezicht, een pastorale droom.
Oh, zomerbriesje, blijf voor altijd,
Laat mijn hart zwaaien in jouw warme omhelzing,
Want in jouw aanwezigheid vind ik verlossing,
Rustige momenten, een blijvende vrede.