Waar gaat het gedicht van Jane over?

Het gedicht van Jane Kenyon "Let Evening Commence" is een meditatie over het naderen van de avond en het anticiperen op de komende nacht. De spreker observeert de natuurlijke wereld terwijl deze overgaat van dag naar nacht, waarbij hij het veranderende licht, de geluiden van het bos en het verschijnen van sterren aan de hemel opmerkt. Het gedicht gaat ook over de eigen ervaring van de spreker met het verstrijken van de tijd en het gevoel van vrede en rust dat gepaard gaat met het aanbreken van de avond.

Het gedicht is geschreven in vrije verzen, met een ritmische en muzikale kwaliteit die ontstaat door de herhaling van bepaalde woorden en zinsneden. Het taalgebruik is eenvoudig en direct, maar toch rijk aan beeldspraak en symboliek. De beelden van het gedicht zijn ontleend aan de natuurlijke wereld, waarbij de spreker afbeeldingen van bomen, sterren en vuurvliegjes gebruikt om een ​​gevoel van sfeer en stemming te creëren. De symboliek in het gedicht is ook ontleend aan de natuurlijke wereld, waarbij de wisseling van de seizoenen en het vallen van de nacht het verstrijken van de tijd en de onvermijdelijkheid van de dood vertegenwoordigen.

De belangrijkste thema's van het gedicht zijn onder meer het verstrijken van de tijd, de schoonheid van de natuurlijke wereld en de zoektocht naar betekenis in het leven. De spreker reflecteert op de vergankelijkheid van het leven en de onvermijdelijkheid van de dood, maar ze vinden ook troost en schoonheid in de natuurlijke wereld. De titel van het gedicht, 'Let Evening Commence', suggereert een gevoel van acceptatie van het verstrijken van de tijd en een bereidheid om de nacht te omarmen.