De uitdrukking "sterven van het licht" symboliseert het vervagen van het leven en het naderen van de dood. Het vertegenwoordigt de geleidelijke achteruitgang van de fysieke en mentale vermogens van een persoon naarmate hij ouder wordt en uiteindelijk met zijn sterfelijkheid wordt geconfronteerd. De spreker wijst dit idee van overgave aan de dood zonder slag of stoot heftig af. In plaats daarvan moedigt hij individuen aan om de realiteit van de dood moedig onder ogen te zien en te blijven streven naar het leven, hoe moeilijk of uitdagend de omstandigheden ook mogen worden.
Het woord ‘woede’ dat tweemaal in de regel wordt gebruikt, benadrukt de intensiteit en urgentie van het pleidooi van de spreker. Het duidt op een felle en onverzettelijke weerstand tegen de krachten die de vlam van het leven proberen te doven. De spreker roept individuen op om al hun kracht en passie op te roepen om de onvermijdelijkheid van de dood te bestrijden. Deze uitdagende houding tegen sterfelijkheid weerspiegelt een diepgeworteld verlangen om ten volle te leven en elk moment te laten tellen.
Bovendien kan de uitdrukking 'sterven van het licht' ook metaforisch worden geïnterpreteerd als symbool voor het vervagen van hoop, ambitie of welk positief aspect van het leven dan ook dat vervulling en betekenis brengt. De aansporing van de spreker om 'te woeden tegen' dit afnemende licht suggereert dat individuen nooit hun dromen, ambities of de dingen die hen dierbaar zijn, mogen opgeven. In plaats daarvan moeten ze vechten om de dingen die licht en vreugde in hun leven brengen, te behouden en te beschermen.
Door deze krachtige zin te gebruiken, smeekt de spreker van het gedicht individuen om een levendige en gepassioneerde benadering van het leven te omarmen, zelfs in tijden van tegenspoed en de zekerheid van de dood. 'Rage, razernij tegen het sterven van het licht' dient als een tijdloze herinnering om de dag te grijpen, elk moment te koesteren en je nooit over te geven aan de krachten die proberen de vlam van het leven te doven.