Het gedicht benadrukt de komische aspecten van het nijlpaard en maakt grapjes over zijn grote formaat, zijn onverzadigbare eetlust en zijn schijnbare luiheid. Nash beschrijft de ‘modderige omvang’, ‘gruwelijke glimlach’ en ‘eetlust van de rivierbeddingen’ van het nijlpaard, waarmee hij de logge aard van het dier en de neiging om zich in de modder te wentelen benadrukt. De dichter benadrukt ook het gebrek aan gratie van het nijlpaard, waarbij hij opmerkt hoe het ‘gevoelloos voortdringt’, waardoor een humoristisch contrast ontstaat tussen zijn massieve uiterlijk en zijn nogal onhandige bewegingen.
Bovendien gebruikt Nash woordspelingen en rijm om het komische effect van het gedicht te versterken. Hij beschrijft bijvoorbeeld de geeuw van het nijlpaard als 'gigantisch' en zijn tanden als 'tandwit'. Deze speelse beschrijvingen, gecombineerd met het rijmschema, creëren een luchtige en onderhoudende toon die de lezer uitnodigt om mee te doen aan het amusement.
Hoewel het gedicht zich voornamelijk richt op de fysieke kenmerken en het gedrag van het nijlpaard, verwijst het ook naar diepere betekenissen. De 'huid van Indiaas rubber' van het nijlpaard zou bijvoorbeeld kunnen worden geïnterpreteerd als een symbool van veerkracht en aanpassingsvermogen. Bovendien kan de slotzin van het gedicht, 'En daarom heeft het nijlpaard / Zijn enigszins hooghartige uitstraling', worden gezien als een commentaar op de zelfverzekerdheid van het nijlpaard, ondanks zijn ongewone uiterlijk en gewoonten.
Over het geheel genomen is The Hippopotamus een slim en grappig gedicht dat een luchtige kijk op het dierenrijk biedt. Ogden Nash's humoristische observaties en speelse taalgebruik maken het gedicht zowel vermakelijk als gedenkwaardig, en moedigen lezers aan de bijzondere charme en excentriciteiten van het nijlpaard te waarderen.