Door Seamus Heaney.
Ik zat de hele ochtend in de ziekenboeg van de universiteit
Klokken tellen en lessen afsluiten.
Om twee uur brachten onze buren mij naar huis.
Op de veranda ontmoette ik mijn vader huilend -
Hij had begrafenissen altijd op zijn gemak gehad -
En Grote Jim Evans zei dat het een harde klap was.
De baby koerde en lachte en wiegde met de kinderwagen
Toen ik binnenkwam, schaamde ik me
Door oude mannen die opstonden om mij de hand te schudden
En vertel me dat ze 'sorry voor mijn problemen' hadden,
Gefluister vertelde vreemden dat ik de oudste was,
Op school, terwijl mijn moeder mijn hand vasthield
In de hare en hoestte boze tranenloze zuchten.
Om tien uur arriveerde de ambulance
Met het lijk, vastgebonden en verbonden door de verpleegsters.
De volgende ochtend ging ik naar de kamer. Sneeuwklokjes
En kaarsen kalmeerden het bed; Ik zag hem
Voor het eerst in zes weken. Bleker nu,
Het dragen van een klaproos blauwe plek op zijn linkerslaap,
Hij lag in de 1,20 meter lange box als in zijn bedje.
Geen opzichtige littekens, de bumper sloeg hem vrij.
Een doos van vier voet, een voet voor elk jaar.
Het gedicht "Mid Term Break" van Seamus Heaney is een ontroerende reflectie op de dood van een jonge jongen, de jongere broer van de spreker. Het gedicht begint met de spreker die in de ziekenboeg van zijn universiteit wacht en de klokken telt die het einde van de lessen aangeven, totdat hij door zijn buren naar huis wordt gereden. Hij wordt bij de deur opgewacht door zijn vader, die huilt, en door Grote Jim Evans, die zijn medeleven betuigt. De jongere broer van de spreker, een baby, koert en lacht in zijn kinderwagen, schijnbaar onbewust van de tragedie die heeft plaatsgevonden.
De spreker schaamt zich voor de aandacht die hij krijgt van de oude mannen die opstaan om hem de hand te schudden en hun medeleven te betuigen. Gefluister verspreidde zich door de menigte en informeerde hen dat hij de oudste zoon was, die op school zat. Zijn moeder houdt zijn hand vast en hoest tranenloze zuchten, boos over het verlies van haar zoon.
Om tien uur arriveert de ambulance met het lichaam van de jongen, die door de verpleegsters is voorbereid. De volgende ochtend gaat de spreker naar de kamer waar het lichaam van zijn broer wordt neergelegd. Het nachtkastje van de jongen is versierd met sneeuwklokjes en kaarsen, wat een rustgevende sfeer creëert. De spreker ziet zijn broer voor het eerst in zes weken en wordt getroffen door zijn bleke uiterlijk en de klaproosblauwe plek op zijn slaap.
De jongen ligt in een 1,20 meter lange kist, een kist die te klein is voor zijn groeiende lichaam, wat het tragische einde vertegenwoordigt van een jong leven dat werd afgebroken. Het gedicht eindigt met de spreker die nadenkt over het feit dat de kist een voet is voor elk jaar van het korte leven van zijn broer.
Het gedicht 'Mid Term Break' is een krachtige en aangrijpende verkenning van verdriet en verlies, en de impact van de dood op een jong gezin. Heaney's gebruik van eenvoudige taal en beelden creëert een levendig beeld van de gebeurtenissen rond de dood van de jongen, terwijl de emotionele diepgang en weerklank van het gedicht de universele ervaring van verlies weergeeft.