Een enkele schijnwerpers, goud en pluche.
Een danser wacht, een stil gebed,
Haar adem een mist op de lucht.
De muziek begint, een gefluisterde zucht,
En met een film vliegt haar geest.
Haar ledematen worden de snelle genade van de wind,
Een wervelwind draaide door tijd en ruimte.
Haar stappen, zoals juwelen op gepolijste vloer,
Verspreid licht, en smeken dan,
Het hart om te verslaan, de ziel om te stijgen,
Bij elke beurt vraagt ze om meer.
Haar ogen, een vlam, een brandende ster,
Weerspiegelt de pijn, de vreugde, het litteken.
Een verhaal verteld in stil rijm,
Van liefde en verlies en vluchtige tijd.
De muziek vervaagt, een laatste adem,
De danser staat, een stille dood.
Maar in de stilte geldt het podium nog steeds,
Een verhaal geëtst in goud en plooien.