1. Focus op het individu :
De Romantiek benadrukte het belang van individuele ervaring en verbeeldingskracht.
* 'Ozymandias' draait om een eenzame figuur, een naamloze reiziger die vertelt over zijn ontmoeting met de afbrokkelende overblijfselen van een standbeeld.
2. Subliem en ontzag :
Romantici voelden zich aangetrokken tot ervaringen die intense emoties opriepen, vaak geïnspireerd door de grootsheid van de natuur of overweldigende krachten.
* De beschreven uitgestrekte woestijn en het grootse maar verbrijzelde beeld creëren een gevoel van het sublieme, terwijl de natuur de overblijfselen van de menselijke heerschappij terugwint.
3. De blijvende aanwezigheid van de natuur :
Romantici vereerden de kracht en duurzaamheid van de natuur in vergelijking met menselijke inspanningen.
* "Ozymandias" brengt de vergankelijke aard van macht en glorie over terwijl de natuur meedogenloos de sporen van Ozymandias' rijk uitput.
4. Kritiek op macht en ijdelheid :
Romantische dichters bekritiseerden vaak maatschappelijke tekortkomingen en daagden autoriteit uit die de menselijke vrijheid onderdrukte of de natuurlijke harmonie schond.
* Het gedicht hekelt de arrogantie en ijdelheid van degenen die op zoek zijn naar eeuwige roem, en benadrukt de nutteloosheid van menselijke veroveringen in het licht van het onverbiddelijke verstrijken van de tijd.
5. Gebruik van beelden en symboliek :
Rijke poëtische beelden en symbolische taal waren kenmerkend voor romantische poëzie.
* ‘Ozymandias’ is rijk aan levendige beelden – het verbrijzelde gezicht, het eenzame en vlakke zand’ – waardoor de symbolische weergave van gevallen trots en verval in het gedicht wordt versterkt.
6. Fragmentatie en ruïnes :
De romantische fascinatie voor overblijfselen van vergane glorie komt tot uiting in Shelley's behandeling van het verwoeste standbeeld - een fragment dat verwijst naar grotere verhalen.
"Ozymandias" omvat essentiële aspecten van het romantische tijdperk, waarbij de nadruk wordt gelegd op individualisme, machtskritiek, viering van de natuur en introspectie, en uiteindelijk de blijvende kracht van kunst en poëzie tegen de erosie van de tijd wordt benadrukt.