In het gedicht onderzoekt Alvarez het idee dat creativiteit en werk niet altijd compatibel zijn, en dat de eisen van het dagelijks leven de creatieve geest vaak kunnen onderdrukken. De spreker drukt een gevoel van frustratie en vervreemding uit, omdat ze het gevoel heeft dat haar creatieve energie wordt uitgeput door de alledaagse taken van het dagelijks leven. Ze verlangt naar de vrijheid om haar kunst uit te oefenen zonder de beperkingen van tijd en verantwoordelijkheid, maar erkent dat dit niet altijd mogelijk is.
Door het hele gedicht heen weeft Alvarez beelden van huishoudelijk werk en artistieke creatie samen, wat suggereert dat deze twee domeinen niet zo gescheiden zijn als ze lijken. Ze vindt inspiratie in de eenvoudige handelingen van koken, schoonmaken en zorgen voor haar kinderen, en ziet schoonheid in de alledaagse momenten van haar leven. Ze worstelt echter ook met de spanning tussen haar verlangen om te creëren en de noodzaak om haar verantwoordelijkheden als echtgenote en moeder te vervullen.
Uiteindelijk is 'Work' een krachtige meditatie over de uitdagingen en beloningen van het artistieke leven, en de zoektocht van de spreker naar een betekenisvol evenwicht tussen creativiteit en de praktische aspecten van het dagelijks bestaan. Het gedicht van Alvarez moedigt ons aan om na te denken over de relatie tussen kunst en het leven, en na te denken over onze eigen strijd om vervulling en authenticiteit te vinden in onze dagelijkse inspanningen.