Stanza 1:
- Keats opent het gedicht waarin hij zijn enorme bewondering voor Homerus uitdrukt en zijn status als 'hoofd der dichters' erkent.
- Hij noemt Homerus 'blinde oude man', wat verwijst naar de traditionele weergave van Homerus als blind.
- Hij verpersoonlijkt "Lied" dat Homerus lijkt te volgen als een toegewijde discipel of volger.
- Keats suggereert dat zelfs legendarische dichters als Virgil, Tasso, Dante en Milton hun literaire invloed aan Homerus ontlenen.
Stanza 2:
- De dichter stelt zich Homerus voor terwijl hij aan de kust zit bij de ruisende oceaan "aan de klifzijde / Van het zonnige Chios", verwijzend naar de vermeende geboorteplaats van Homerus, het Griekse eiland Chios.
- Keats stelt zich voor dat Homer 'de machtige wateren steeds meer hoort rollen', wat een perfecte achtergrond biedt voor poëtische inspiratie.
Stanza 3:
- Keats stelt zich de poëtische stem van Homerus voor die weergalmt van zijn thuisland over zee naar verre continenten en die diverse menselijke harten raakt in talloze beschavingen en regio's.
Stanza 4:
- Keats besluit het gedicht met het prijzen van het diepgaande begrip van de menselijke strijd, zoals blijkt uit de werken van Homerus.
- Hij merkt op dat de epische dichter, hoewel overleden, onsterfelijk blijft omdat zijn poëzie door alle generaties heen de mensheid blijft beïnvloeden.
Door het hele gedicht heen gebruikt Keats levendige beelden, personificaties en metaforen om de blijvende erfenis van Homerus, het poëtische genie en zijn vermogen om universele menselijke ervaringen te raken te benadrukken. ‘To Homer’ drukt Keats’ diepgaande waardering uit voor oude literaire reuzen en viert de transformerende kracht van hun kunst.