In het eerste kwatrijn denkt de spreker na over de kritiek die zij vanuit de samenleving verwachten omdat zij hun liefde wijden aan een individu dat afwijkt van de conventionele schoonheidsnormen. Het gebruik van woorden als ‘valse vergelijking’ en ‘defect’ suggereert dat de samenleving deze liefde als inferieur beschouwt vanwege fysieke onvolkomenheden.
Het tweede kwatrijn gaat dieper in op de onwankelbare toewijding van de spreker aan hun liefde, ondanks deze kritiek van buitenaf. De spreker twijfelt aan de waarde van bewondering door de samenleving als dit ten koste gaat van het opofferen van oprechte genegenheid. Ze beweren dat hun liefde uniek is, en zelfs als deze de conventionele eigenschappen mist, blijft de intensiteit ervan onvergelijkbaar.
Het laatste couplet dient als een aangrijpende conclusie en versterkt de overtuiging van de spreker in de legitimiteit van hun liefde. Door te stellen dat hun liefde 'veel beter is dan de beste van schoonheid', beweert de spreker dat de intrinsieke kwaliteiten van hun geliefde elke externe aantrekkelijkheid die bij anderen wordt aangetroffen, overtreffen.
Door het hele sonnet heen gebruikt Shakespeare vakkundig literaire middelen om de impact van zijn woorden te vergroten. Enjambement, de voortzetting van een zin over regeleinden heen, creëert een gevoel van urgentie en emotionele intensiteit. De herhaling van woorden als 'liefde', 'vergelijken' en 'schoonheid' versterkt de centrale thema's van het sonnet. Bovendien benadrukt het gebruik van antithese in de regels 12-13 ("Beter ver dan het beste van schoonheid, want schoonheid ligt / In het oog van de toeschouwer") het contrast tussen het oppervlakkige oordeel van de samenleving en de oprechte waardering van de spreker voor zijn geliefde.
Kortom, Sonnet 126 is een viering van liefde die de maatschappelijke normen en fysieke verschijningsvormen overstijgt. Shakespeare brengt op krachtige wijze de boodschap over dat ware liefde blind is voor gebreken en onafhankelijk bestaat van externe validatie, waardoor het een tijdloze verkenning wordt van een van de meest diepgaande emoties die de mensheid kent.