Christelijk humanisme: Erasmus was een van de leidende figuren van het christelijk humanisme, dat de nadruk legde op de studie van de klassieke Griekse en Romeinse literatuur en filosofie als middel om de Bijbel te begrijpen en morele en spirituele ontwikkeling te bevorderen. Hij bekritiseerde zowel de scholastische theologie van zijn tijd als de excessen van de protestantse Reformatie.
De hervorming van de katholieke kerk: Erasmus was kritisch over corruptie en misstanden binnen de katholieke kerk en riep op tot hervorming ervan. Hij verzette zich echter tegen de protestantse hervormers, zoals Maarten Luther, die probeerden te breken met de Kerk. Erasmus geloofde dat de Kerk van binnenuit hervormd kon worden en de dialoog en het begrip tussen verschillende christelijke groepen kon bevorderen.
Onderwijs: Erasmus was een hartstochtelijk pleitbezorger voor onderwijs en schreef uitgebreid over het onderwerp. Hij benadrukte het belang van een brede en liberale opleiding, die de studie van de klassiekers, filosofie en wetenschappen zou moeten omvatten. Hij schreef ook verschillende leerboeken en educatieve verhandelingen, waaronder "De ratione studii" ("Over de studiemethode").
Sociale en politieke kwesties: Erasmus schreef over sociale en politieke kwesties zoals oorlog, armoede en onderdrukking. Hij veroordeelde het geweld en de wreedheid van zijn tijd en pleitte voor een vreedzame oplossing van conflicten. Hij sprak zich ook uit tegen de sociale en politieke onrechtvaardigheden van zijn tijd en riep op tot hervormingen.
De kunst van het leven: Erasmus schreef verschillende werken die de kunst van het leven, of het nastreven van geluk, onderzochten. In deze werken besprak hij het belang van zelfkennis, innerlijke vrede en gematigdheid. Hij schreef ook over het cultiveren van vriendschap en de betekenis van dankbaarheid en tevredenheid in het leven.