Een van de belangrijkste sterke punten van de roman is Badheka's levendige weergave van personages en hun emotionele reizen. Het karakter van Manav is bijzonder goed ontwikkeld, zoals we getuige zijn van zijn interne conflicten, onzekerheden en het verlangen naar liefde en acceptatie van zijn ouders. De portrettering van de ouders is genuanceerd en authentiek en weerspiegelt de complexiteit van de ouder-kindrelatie.
Door de hele roman heen weeft Badheka behendig meerdere verhalen samen die de impact van ouderlijk gedrag op het vormgeven van de toekomst van een kind benadrukken. We zien hoe ervaringen uit de kindertijd blijvende littekens kunnen achterlaten en de kijk van individuen op het leven kunnen beïnvloeden. Badheka onderzoekt thema's als gehechtheid, verlating en de behoefte aan zelfontdekking, terwijl Manav worstelt met de emotionele gevolgen van zijn verleden.
Het proza van de auteur is lyrisch en emotioneel en geeft op effectieve wijze de wervelwind van emoties en innerlijke onrust weer die de personages ervaren. Hij duikt in thema's als vergeving, empathie en het menselijk vermogen tot genezing en groei. Ondanks de melancholische ondertoon van de roman schuilt er een onderliggende boodschap van hoop en veerkracht, die lezers aanmoedigt hun eigen emotionele bagage onder ogen te zien en te streven naar emotioneel en mentaal welzijn.
Over het geheel genomen is Mata Pita Se een tot nadenken stemmende en introspectieve roman die universele thema's als familie, relaties en zelfontdekking behandelt. Gijubhai Badheka's gevoelige en diepgaande verhalen laten een onuitwisbare indruk achter op de lezer, waardoor het een waardevolle aanvulling is op de Gujarati-literatuur.