De hoofdpersoon, de oude Pedro, staat centraal in het verhaal. Hoewel hij wordt afgeschilderd als een persoon die sterk is en in staat tot zwaar werk, heeft hij nog steeds hulp nodig en is hij onderworpen aan de onvoorspelbaarheid van de natuur. Hoewel hij meedogenloos werkt, is hij voortdurend niet in staat om aan de financiële behoeften van zijn gezin te voldoen vanwege het onderdrukkende karakter van de plattelandseconomie en de onvoorspelbare schommelingen in het milieu.
Op een dag ontdekt Pedro een oud paar versleten bakya's (klompen) die op de grond liggen terwijl hij in zijn veld aan het werk is. In plaats van ze weg te gooien of te negeren, heeft hij de tegenwoordigheid van geest om ze mee naar huis te nemen en te repareren. Ondanks zijn bescheiden uiterlijk wordt de bakya een verlengstuk van Pedro's identiteit en dient hij als een symbool van vasthoudendheid ondanks ontberingen.
Nadat Pedro de bakya heeft gerepareerd, worden ze een onmisbaar onderdeel van zijn dagelijkse routine. Ze bieden troost aan zijn voeten en zorgen ervoor dat hij zich beter in staat voelt om met de uitdagingen van zijn dag om te gaan. De bakya fungeren als een vorm van zelfverzekerdheid en geven hem de kracht om vooruit te komen, ondanks de moeilijkheden die in het verschiet liggen.
Ondertussen wordt Juana, de vrouw van Pedro, voortdurend geplaagd door zorgen over het welzijn van hun gezin. Ze maakt zich zorgen over het gebrek aan basisbehoeften en vraagt zich af over de toekomst van haar kinderen, die eveneens een moeilijke periode doormaken. Ondanks de moeilijkheden die hen in de weg staan, blijft Juana een trouwe en toegewijde echtgenote, die Pedro bijstaat en hem de steun geeft die hij nodig heeft.
Het verhaal eindigt met een poëtische en symbolische noot. In een scène die zich aan het einde van het verhaal afspeelt, maakt Juana Pedro wakker en vraagt hem zijn bakya aan te trekken, wat aangeeft dat het tijd is om weer te gaan werken. Het dient als metafoor voor de nooit eindigende cyclus van arbeid waar mensen doorheen moeten gaan om een bestaan op te bouwen in de meedogenloze omgeving waarin zij leven.
Alles bij elkaar genomen is ‘Bakya’ een verhaal dat thema’s onderzoekt als armoede, dwangarbeid en de ontembare geest waarmee mensen met ontberingen worden geconfronteerd in hun nooit eindigende zoektocht om zichzelf en hun families te onderhouden. Het verhaal vestigt de aandacht op de strijd die mensen dagelijks moeten voeren, terwijl het ook een eerbetoon is aan de kracht die mensen in zichzelf kunnen vinden, zelfs als ze zich midden in de meest uitdagende omstandigheden bevinden.