1. Inspiratie en emulatie :Petrarca was diep geïnspireerd door oude auteurs en probeerde hun literaire stijlen en thema's na te bootsen. Hij bewonderde figuren als Cicero, Virgil en Seneca vanwege hun welsprekendheid, filosofie en morele inzichten.
2. Uitgebreide citaten en toespelingen :Petrarca integreerde regelmatig citaten en toespelingen van klassieke auteurs in zijn eigen werken. Zijn Afrikaanse epische gedicht bevat bijvoorbeeld talloze verwijzingen naar Vergilius' Aeneis. Deze verwijzingen verleenden autoriteit aan zijn geschriften en toonden zijn diepgaande kennis van klassieke teksten aan.
3. Morele en filosofische concepten :Petrarca maakte gebruik van klassieke literatuur voor morele en filosofische leringen. Hij integreerde stoïcijnse ideeën over deugd en zelfbeheersing, evenals ethische principes van Cicero en Seneca, in zijn geschriften. Deze klassieke invloeden vormden zijn humanistische kijk op ethiek en menselijk gedrag.
4. Historische en mythologische verhalen :Petrarca integreerde klassieke historische verslagen en mythologische verhalen in zijn werken. Zijn historische verhandelingen, zoals On Illustrious Men en Lives of Famous Men, waren grotendeels gebaseerd op oude bronnen als Livius, Plutarchus en Suetonius. Deze historische verhalen boden voorbeelden van deugd en morele lessen voor hedendaagse lezers.
5. Humanisme en individualisme :Petrarca's studie van de klassiekers inspireerde hem om het menselijk potentieel en de individualiteit te benadrukken. In navolging van Cicero's nadruk op de menselijke waardigheid vierde Petrarca de prestaties en bijdragen van individuen, waarmee hij zich losmaakte van de heersende religieuze focus op het collectief.
6. Burgerlijke deugd en publieke dienstverlening :Klassieke teksten over ethiek en staatsmanschap beïnvloedden Petrarca' opvattingen over burgerlijke deugd en publieke dienstverlening. Hij liet zich inspireren door figuren als Cato de Jongere, die het belang van morele rechtschapenheid en actieve deelname aan de samenleving illustreren.
Over het geheel genomen droeg Petrarca' betrokkenheid bij de klassiekers bij aan zijn humanistische benadering, waarbij hij oude wijsheid vermengde met hedendaagse kwesties en persoonlijke reflecties, waardoor zijn kenmerkende literaire stijl en intellectuele bijdragen aan de renaissanceperiode vorm kregen.