Dit zijn de belangrijkste redenen voor haar verzet:
1. Religieuze plicht: Antigone gelooft dat ze de heilige plicht heeft om haar broer Polynices te begraven, die op bevel van Creon niet begraven mag worden. Volgens oude Griekse religieuze gebruiken werd het als uiterst belangrijk beschouwd om de doden op de juiste manier te begraven, en het verwaarlozen van deze plicht werd gezien als een ernstige zonde tegen de goden. Voor Antigone is ongehoorzaamheid aan het decreet van Creon noodzakelijk om aan haar religieuze verplichtingen te voldoen.
2. Goddelijke wetten versus sterfelijk gezag: Antigone beweert dat de ongeschreven wetten van de goden (de goddelijke wetten) superieur zijn aan de wetten die door sterfelijke heersers zijn uitgevaardigd. Ze stelt dat het edict van Creon in strijd is met de morele en ethische principes die door de goden zijn vastgelegd en daarom niet het recht heeft om haar plicht jegens haar familie en de goddelijke wetten terzijde te schuiven.
3. Familieloyaliteit en eer: Antigone hecht veel belang aan familieloyaliteit en is van mening dat ze haar overleden broer moet eren door hem een behoorlijke begrafenis te geven. Ze kan het niet verdragen dat haar broer onbegraven en onteerd blijft, ook al betekent dit dat ze tegen het gezag van de staat ingaat.
4. Geslacht en sociale normen: Antigone's verzet tegen Creon benadrukt ook de spanning tussen traditionele genderrollen en het individuele geweten. Als vrouw in een patriarchale samenleving daagt Antigone de maatschappelijke verwachtingen uit door haar recht te laten gelden om te handelen volgens haar eigen morele kompas, zelfs als dit in strijd is met het gezag van mannen.
5. Natuurlijke gerechtigheid: Antigone stelt dat het decreet van Creon de fundamentele beginselen van rechtvaardigheid schendt, aangezien het Polynices straft zonder een eerlijk proces en hem het recht op een behoorlijke begrafenis wordt ontzegd, simpelweg omdat hij zich tegen het bewind van Creon verzette. Ze gelooft in rechtvaardigheid die de politieke macht overstijgt en pleit voor de rechten en waardigheid van alle individuen, ongeacht hun daden.
In wezen wordt Antigone's verzet tegen het decreet gedreven door haar sterke morele principes, religieuze overtuigingen en toewijding aan de familie-eer, die zij belangrijker acht dan het gezag van de staat of de gevolgen waarmee zij te maken kan krijgen.