De sabbatdag, vaak geassocieerd met religieuze naleving en rust, is voor Browning ook een dag van bezinning. Het gedicht belicht thema's als de onsterfelijkheid van de ziel, de schoonheid van de natuur en de aanwezigheid van het goddelijke in het dagelijks leven.
Door middel van krachtige beelden trekt Browning parallellen tussen de schoonheid van de natuur en de spirituele contemplatie van God. Het gedicht gaat ook in op haar gevoelens van dankbaarheid en ontzag voor de onmetelijkheid van de schepping en de zegeningen die haar zijn geschonken.
Het gedicht is rijk aan symboliek, zoals het gebruik van 'zee' als metafoor voor de reis van het leven en 'sabbat' als een tijd van zielsonderzoek en gemeenschap met het goddelijke. De beelden van "meeuwen" en "zeilen" dragen verder bij aan de levendige weergave van de maritieme omgeving en Brownings introspectie in het gedicht.
Over het geheel genomen brengt 'Sabbatochtend op zee' het gevoel van sereniteit, spirituele vervulling en dankbaarheid van de spreker over terwijl ze nadenkt over de vredigheid van een sabbatdag doorgebracht op zee en legt ze een verband tussen de schoonheid van de natuur en de aanwezigheid van God.