Een deel van het bewijsmateriaal dat is aangehaald om de bewering te ondersteunen dat Shakespeare antisemitisch was, omvat:
* Het toneelstuk "The Merchant of Venice" bevat verschillende negatieve stereotypen over joden, waaronder het personage Shylock, een hebzuchtige en wraakzuchtige geldschieter.
*Het toneelstuk "Titus Andronicus" bevat een scène waarin een Joodse vrouw wordt vermoord en verminkt.
* In het toneelstuk 'Love's Labour's Lost' verwijst het personage Costard naar een vrouw als 'een Jood'. Dit was destijds een veel voorkomende scheldwoord, en sommige geleerden hebben betoogd dat Shakespeares gebruik ervan suggereert dat hij de negatieve opvattingen over joden deelde die in het Elizabethaanse Engeland heersten.
Er zijn echter ook bewijzen die zijn aangehaald ter ondersteuning van de bewering dat Shakespeare niet antisemitisch was, of dat zijn opvattingen over joden complex en genuanceerd waren. Bijvoorbeeld:
* Het toneelstuk "The Merchant of Venice" bevat ook enkele positieve portretten van Joden, zoals het personage Jessica, een vriendelijke en meelevende vrouw.
* In het toneelstuk 'As You Like It' verwijst het personage Jaques naar een Joodse man genaamd Orlando als 'een waardige dwaas'. Dit suggereert dat Shakespeare in staat was joden in een positief daglicht te zien, en dat hij niet de mening deelde dat alle joden slecht waren.
* Sommige geleerden hebben betoogd dat de toneelstukken van Shakespeare de antisemitische opvattingen weerspiegelen die in het Elizabethaanse Engeland heersten, maar dat ze niet noodzakelijkerwijs Shakespeares eigen persoonlijke opvattingen weerspiegelen.
Uiteindelijk is het onmogelijk om definitief te zeggen of William Shakespeare antisemitisch was of niet. Er is bewijs dat beide kanten van het argument ondersteunt, en het is waarschijnlijk dat zijn opvattingen over joden complex en genuanceerd waren.