De stamstructuur was overwegend patriarchaal, waarbij mannen een centrale rol speelden in de besluitvorming, oorlogvoering en onderhandelingen. Bedoeïenen leefden in tenten en waren afhankelijk van het hoeden van schapen, kamelen en ander vee, en maakten voor hun levensonderhoud gebruik van handelskaravanen.
Hun overlevingsvaardigheden in de barre woestijnomgeving waren opmerkelijk, waardoor ze zeer flexibel en flexibel waren in hun bezigheden. Invallen en vetes tussen stammen waren niet ongewoon, gevormd door de gebruikelijke praktijken van 'ghazws', of invallen, en door wraak gedreven conflicten.
Religie vóór de onthullingen omvatte elementen van animisme, lokale goden en enige invloed van naburige religieuze tradities. Hun overtuigingen omvatten respect voor heilige plaatsen en de verering van voorouders, waarbij spirituele praktijken werden verweven met het ritme van het nomadenbestaan.
De bedoeïenenmaatschappij waardeerde mondelinge tradities en gaf generaties lang verhalen, poëzie en genealogieën door om hun geschiedenis en cultuur te behouden. Bovendien stond de gastvrijheid hoog aangeschreven en werd deze verleend aan bezoekers, ongeacht hun stamverband. Deze culturele eigenschap, bekend als 'difa' of vrijgevigheid, weerspiegelde een diep gevoel van eer en respect.
Het leven van de bedoeïenen vereiste zowel fysieke als mentale veerkracht, omdat ze voortdurend op zoek waren naar nieuwe weilanden, door verraderlijke woestijnomstandigheden navigeerden en allianties smeedden om hun overleving te verzekeren in een wereld die werd gekenmerkt door schaarste aan hulpbronnen.
In wezen vertoonde de bedoeïenengemeenschap vóór de onthullingen diepgaande verbindingen met hun omgeving, sterke stamstructuren en unieke gewoonten die hun identiteit als woestijnbewoners vormden.