Renato Constantino staat bekend om zijn nationalistische perspectief en nadruk op Sociale geschiedenis . Hij geloofde dat de geschiedenis moest worden verteld vanuit het perspectief van de onderdrukte en gemarginaliseerde groepen, wat de worstelingen van Filipino's onder kolonialisme en imperialisme benadrukt. Zijn werken richten zich op:
* Inzicht in de impact van kolonialisme op de Filipijnse samenleving: Constantino betoogde dat het kolonialisme niet alleen het politieke en economische landschap vormde, maar ook de Filipijnse cultuur, identiteit en bewustzijn had beïnvloed.
* het onderzoeken van de rol van de Filipijnse massa's in de geschiedenis: Hij geloofde dat het verhaal van de Filipijnse revolutie en daaropvolgende worstelingen niet alleen over de elite ging, maar ook over de gewone mensen die vochten voor hun vrijheid en rechten.
* Deconstrueren van koloniale verhalen: Hij wilde de Eurocentrische kijk op de geschiedenis betwisten en een meer genuanceerde en nauwkeurige weergave van de Filipijnse geschiedenis presenteren.
Sonia Zaide , aan de andere kant, staat bekend om haar encyclopedische benadering op geschiedenis en nadruk op politieke en biografische verhalen . Haar werken zijn vaak gericht op:
* Uitgebreide verslagen van historische gebeurtenissen: De werken van Zaide bieden gedetailleerde informatie over belangrijke gebeurtenissen in de Filippijnse geschiedenis, die verschillende periodes en perspectieven bestrijken.
* Biografieën van belangrijke historische figuren: Ze heeft uitgebreid geschreven over de levens en bijdragen van opmerkelijke Filipino's en biedt inzichten in hun motivaties en acties.
* Een focus op politieke structuren en instellingen: Zaide's werken analyseren vaak de evolutie van politieke systemen, instellingen en wetten in de Filippijnen.
Gedeelde elementen:
* Zowel Constantino als Zaide waren gewijd aan het bevorderen van de Filippijnse geschiedenis: Ze geloofden allebei in het belang van het begrijpen van het verleden om het heden en de toekomst van de Filippijnen te informeren.
* Beide waren gepassioneerd over het bevorderen van kritisch denken: Beide historici moedigden hun lezers aan om verhalen in vraag te stellen en historische bronnen kritisch te evalueren.
Samenvattend:
* De aanpak van Constantino is kritischer en gericht op sociale rechtvaardigheid, gericht op het uitdagen van koloniale verhalen en gemarginaliseerde stemmen in staat stellen.
* De aanpak van Zaide is uitgebreider en encyclopedisch en biedt gedetailleerde verslagen van historische gebeurtenissen en biografieën van belangrijke cijfers.
Uiteindelijk dragen beide historici aanzienlijk bij aan het begrip van de Filipijnse geschiedenis, bieden ze verschillende perspectieven en verrijken ze het historische discours in de Filippijnen.