1. Embryonale ontwikkeling: Harvey voerde uitgebreide onderzoeken uit naar de ontwikkeling van embryo's bij verschillende dieren, waaronder kippen, herten en mensen. Hij maakte belangrijke observaties over de vorming van de foetus, de ontwikkeling van organen en weefsels, en de rol van de placenta bij het voeden van het embryo.
2. Hartfunctie: Harvey's onderzoek naar het hart en de bloedsomloop bracht hem ertoe de specifieke functies van de hartkamers te onderzoeken. Hij demonstreerde de gecoördineerde werking van de atria en ventrikels en beschreef de rol van kleppen bij het sturen van de bloedstroom in het hart.
3. Bloeddruk: Harvey was een van de eersten die de bloeddruk meette en het belang ervan inzag voor het begrijpen van de dynamiek van de bloedcirculatie. Hij gebruikte primitieve instrumenten, zoals een glazen buisje dat aan een slagader was bevestigd, om de kracht te meten die het bloed tegen de vaatwanden uitoefende.
4. Experimentele aanpak: Harvey benadrukte het belang van experimenteren en directe observatie in wetenschappelijk onderzoek. Hij verwierp puur speculatieve of theoretische benaderingen en drong aan op empirisch bewijs om zijn conclusies te ondersteunen. Deze empirische benadering werd een hoeksteen van de moderne wetenschappelijke methodologie.
5. Vergelijkende anatomie: Harvey vergeleek de bloedsomloop van verschillende diersoorten, waaronder mensen, om bredere conclusies te trekken over de structuur en functie van bloedvaten, kleppen en het hart. Zijn vergelijkende studies gaven inzicht in de diversiteit en evolutie van de bloedsomloop.
6. Medische opleiding: Harvey was een toegewijd medisch pedagoog en speelde in zijn tijd een cruciale rol bij de hervorming van het medisch onderwijs. Hij pleitte voor onderwijs gebaseerd op directe observatie en experimenten, in plaats van uitsluitend te vertrouwen op oude teksten en autoriteiten. Zijn lesmethoden beïnvloedden toekomstige generaties artsen.
Deze aanvullende bijdragen van William Harvey tonen zijn brede interesses en expertise in verschillende aspecten van de fysiologie, embryologie en medische wetenschap, waardoor hij een van de meest invloedrijke figuren in de geschiedenis van de geneeskunde en biologisch onderzoek is.