George Jones beschrijft zijn verslaving en onthult hoe hij zich aanvankelijk euforisch en zorgeloos voelde onder de invloed van de drug. Hij komt echter al snel in een vicieuze cirkel terecht, omdat hij steeds afhankelijker wordt van cocaïne en moeite heeft om zijn gebruik onder controle te houden. Hij verliest zijn baan, vervreemdt zijn vrienden en familie en zijn gezondheid begint achteruit te gaan.
Ondanks de verwoestende gevolgen vindt George Jones het moeilijk om van zijn verslaving los te komen. Het lied verbeeldt zijn innerlijke onrust en diepe spijt terwijl hij beseft welke schade hij zichzelf en de mensen om hem heen heeft toegebracht. Het refrein van het lied benadrukt de angstaanjagende aard van zijn verslaving en zijn pleidooi om hulp:
"Cocaïneblues, ze hebben mij, ja, ze hebben mij,
Cocaïneblues, ze hebben me te pakken, en ze laten me niet los."
Naarmate het lied vordert, verslechtert de toestand van George Jones en overweegt hij drastische maatregelen te nemen om een einde te maken aan zijn lijden. Hij stelt zich voor dat hij van een brug springt of een einde aan zijn leven maakt in een wanhopige poging om te ontsnappen aan de greep die cocaïne op hem heeft.
Johnny Cash' vertolking van "Cocaine Blues" staat bekend om zijn rauwe en emotionele weergave, waarin de wanhoop en kwelling van de hoofdpersoon wordt vastgelegd. Het lied dient als een waarschuwend verhaal over de gevaren van verslaving en benadrukt de verwoestende gevolgen die middelenmisbruik kan hebben op het leven van een individu.