Er was eens een mooi en rustig stadje genaamd Bella-Vista. Het lag in de bergen en werd omgeven door weelderige bossen. De stad was vol vriendelijke, hardwerkende mensen en iedereen kende elkaar.
Op een dag arriveerde een jonge man genaamd Juan in Bella-Vista. Hij was een mysterieuze en eenzame buitenlander die niemand eerder had gezien. Juan vestigde zich in een kleine hut aan de rand van het dorp en had niet veel interactie met de andere dorpelingen.
De dorpelingen waren nieuwsgierig naar Juan en wilden meer over hem weten. Maar hij was erg gereserveerd en praatte niet veel. De dorpelingen begonnen echter iets vreemds aan Juan op te merken. Het leek alsof hij altijd naar hen keek, alsof hij naar hen keek.
Op een dag verdween Juan. De dorpelingen zochten overal naar hem, maar konden hem niet vinden. Ze begonnen zich zorgen over hem te maken en vroegen zich af of er iets ergs was gebeurd.
De volgende dag keerde Juan terug naar de stad. Hij was vies en in vodden, en zag er vreselijk uit. De dorpelingen waren verrast hem te zien en vroegen hem wat er met hem was gebeurd.
Juan vertelde hen dat hij al dagen verdwaald was in het bos en dat hij veel moeilijkheden had meegemaakt. De dorpelingen waren opgelucht hem terug te zien en hielpen hem met schoonmaken en aankleden.
Daarna begon Juan zich open te stellen voor de dorpelingen. Hij vertelde hen over zijn verleden en over zijn leven. De dorpelingen ontdekten dat hij een intelligente en vriendelijke man was, en ze begonnen hem te vertrouwen.
Juan verbleef in Bella-Vista en werd lid van de gemeenschap. Hij werd verliefd op een jonge vrouw genaamd María, en ze trouwden. Ze hadden een gezin en leefden nog lang en gelukkig.