De jongen op de schommel
is een eenzame ziel,
Opgehangen in de ruimte
tussen hemel en aarde,
Hij droomt van vrijheid,
van voorbij de sterren vliegen,
Maar voor nu,
hij is tevreden
op de wind zweven,
En laat de zorgen van de wereld
wegdrijven.
De wind speelt met zijn haar,
en de zon verwarmt zijn gezicht,
Hij voelt een gevoel van vrede
dat hij nog nooit eerder heeft gekend,
En hij vraagt zich af of dit zo is
hoe het is om echt gelukkig te zijn.
Hij blijft op de schommel
zolang hij kan,
Dromen van alle mogelijkheden
die voor ons liggen,
Als hij eindelijk uitstapt,
hij is een nieuw persoon,
Vol hoop en ambitie,
En klaar om de wereld aan te gaan.