Wanneer begon de danschoreografiecarrière?

Danschoreografie als beroep bestaat al sinds het begin van de geschreven geschiedenis, met bewijs van gechoreografeerde dansvoorstellingen die teruggaan tot het oude Griekenland en Rome. Het moderne concept van danschoreografie als aparte kunstvorm ontstond echter tijdens de Renaissance (14e-17e eeuw). Gedurende deze tijd werd dans steeds meer geformaliseerd en gecodificeerd, met de ontwikkeling van specifieke danstechnieken, passen en formaties. Bekende choreografen uit deze periode zijn onder meer Domenico da Piacenza, Guglielmo Ebreo da Pesaro en Cesare Negri, die invloedrijke danshandleidingen publiceerden die hielpen bij het standaardiseren van danstechnieken en terminologie.

De 19e eeuw zag de opkomst van het romantische ballet, dat een sterke nadruk legde op uitgebreide choreografie, waarbij choreografen als Jean-Georges Noverre, Marius Petipa en Lev Ivanov iconische balletten creëerden die de technische bekwaamheid van dansers lieten zien. In het begin van de 20e eeuw ontstond moderne dans als reactie op de rigide structuren van klassiek ballet, waarbij choreografen als Isadora Duncan, Ruth St. Denis en Martha Graham nieuwe dansvormen ontwikkelden die de nadruk legden op individuele expressie en bewegingsvrijheid.

In de loop van de 20e eeuw bleef de danschoreografie evolueren en diversifiëren, waarbij invloeden uit verschillende culturele tradities en artistieke stromingen werden geïntegreerd. Tegenwoordig omvat danschoreografie een breed scala aan stijlen en genres, van klassiek ballet en hedendaagse dans tot hiphop en streetdance, waarbij choreografen in verschillende omgevingen werken, waaronder theater, film, muziekvideo's en live optredens.