Tijdens de Grote Depressie verloren miljoenen Amerikanen hun baan en werden ze gedwongen in armoede te leven. Veel mensen konden zich de basisbehoeften zoals voedsel, kleding en onderdak niet veroorloven. Bovendien leidde de depressie tot een verlies van vertrouwen in de Amerikaanse regering en economie.
Ondanks de moeilijke omstandigheden vonden veel Amerikanen manieren om met de Grote Depressie om te gaan. Een van de meest populaire vormen van entertainment tijdens de depressie was de dansmarathon. Dansmarathons waren evenementen waarbij koppels zo lang mogelijk dansten, waarbij het laatste koppel dat overbleef tot winnaar werd uitgeroepen.
Dansmarathons werden voor het eerst gehouden in de Verenigde Staten in de jaren twintig, maar werden vooral populair tijdens de Grote Depressie. Ze boden mensen een kans om aan hun problemen te ontsnappen en wat plezier te hebben. Dansmarathons waren ook een manier voor mensen om geld te verdienen, omdat ze vaak werden gesponsord door bedrijven die de koppels betaalden om op de been te blijven.
Dansmarathons werden vaak gehouden op grote locaties, zoals theaters of balzalen. De koppels dansten op livemuziek of een radio-uitzending. De evenementen duurden vaak dagen en de paren moesten uren achtereen dansen.
Dansmarathons waren een controversiële vorm van entertainment. Sommige mensen bekritiseerden hen als uitbuitend en inhumaan. Anderen voerden echter aan dat ze voor mensen een positieve manier waren om met de moeilijke omstandigheden van de Grote Depressie om te gaan.
Dansmarathons daalden in populariteit na het einde van de Grote Depressie. Ze blijven echter een iconisch symbool van die tijd en een herinnering aan de uitdagingen waarmee Amerikanen in die tijd te maken kregen.