De Spaanse Armada werd vanaf het begin geplaagd door slecht leiderschap en slechte besluitvorming. De commandant van de vloot, de hertog van Medina Sidonia, was onervaren en besluiteloos. Hij verzuimde beslissende actie te ondernemen toen hij de kans kreeg en liet de Engelsen de overhand krijgen.
2. Gebrek aan voorbereiding en training:
De Spaanse Armada was niet goed voorbereid of getraind voor de taak die voor haar lag. De schepen waren oud en slecht onderhouden, en de bemanningen waren onervaren en ongedisciplineerd. Ook onderschatten de Spanjaarden de kracht van de Engelse marine en hielden ze geen rekening met de voordelen van de Engelse schepen.
3. Slecht weer en ongeluk:
Ook de Spaanse Armada had pech met het weer. Een reeks stormen beschadigde de schepen en zorgde ervoor dat ze hun formatie verloren. De Engelsen konden hiervan profiteren en de Spaanse schepen stukje bij beetje aanvallen.
4. Gebrek aan flexibiliteit:
De Spaanse Armada was te rigide in haar tactiek en slaagde er niet in zich aan te passen aan de veranderende omstandigheden van de strijd. De Engelsen konden hun superieure manoeuvreerbaarheid gebruiken om de Spaanse schepen te slim af te zijn en ze vanuit onverwachte hoeken aan te vallen.
5. Gebrek aan marinesteun :
De Spaanse Armada werd niet voldoende ondersteund door de rest van de Spaanse marine. De Spaanse galeien waren te traag en ineffectief om van veel nut te zijn tegen de Engelse schepen, en de Spaanse schatvloot was te waardevol om in de strijd te riskeren.
6. Gebrek aan luchtsteun:
De Spaanse Armada had geen luchtsteun, terwijl de Engelsen over een kleine vloot schepen beschikten die waren uitgerust met kanonnen die van een afstand konden vuren. Dit gaf de Engelsen een aanzienlijk voordeel in de strijd.
7. Het Engels onderschatten:
De Spaanse Armada onderschatte de kracht en vastberadenheid van de Engelse marine. De Engelsen konden fel weerstand bieden en zware schade toebrengen aan de Spaanse schepen.
8. Gebrek aan een duidelijke strategie:
De Spaanse Armada ontbeerde een duidelijke strategie om de Engelse marine te verslaan. De Spaanse schepen waren verspreid en ongeorganiseerd, en ze slaagden er niet in hun aanvallen effectief te coördineren.
9. Gebrek aan communicatie:
De Spaanse Armada had een slechte communicatie tussen haar schepen, waardoor het voor hen moeilijk werd hun inspanningen te coördineren. De Engelsen konden hiervan profiteren en de Spaanse schepen individueel aanvallen.
10. Gebrek aan coördinatie:
De Spaanse Armada ontbeerde coördinatie tussen de verschillende eenheden. De schepen konden niet goed samenwerken en liepen elkaar vaak in de weg.