Deductief redeneren is een vorm van logisch redeneren waarbij een conclusie wordt afgeleid uit een reeks premissen. Er wordt aangenomen dat de premissen waar zijn, en de conclusie volgt logisch uit de premissen. Bijvoorbeeld:
* Premisse 1 :Alle mensen zijn sterfelijk.
* Premisse 2 :Socrates is een man.
* Conclusie :Socrates is sterfelijk.
In dit voorbeeld is het uitgangspunt dat alle mensen sterfelijk zijn en dat Socrates een mens is. De conclusie dat Socrates sterfelijk is, volgt logischerwijs uit de premissen.
Niet alle redeneringen zijn echter deductief. Sommige redeneringen, zoals inductief redeneren, zijn gebaseerd op bewijsmateriaal of observaties. Inductief redeneren is een vorm van logisch redeneren waarbij een algemene conclusie wordt getrokken uit een reeks observaties of bewijsmateriaal. Bijvoorbeeld:
* Observatie 1 :De zon komt elke dag op in het oosten.
* Observatie 2 :De zon komt elke dag op in het oosten.
* Conclusie :Morgen komt de zon op in het oosten.
In dit voorbeeld zijn de waarnemingen dat de zon tot nu toe elke dag in het oosten is opgekomen. De conclusie dat de zon morgen in het oosten opkomt, is gebaseerd op het bewijsmateriaal van de waarnemingen.
Inductief redeneren is niet zo zeker als deductief redeneren. Er bestaat altijd de mogelijkheid dat de conclusie van een inductief argument onjuist is, zelfs als het bewijs sterk is. Inductief redeneren wordt echter vaak gebruikt omdat dit de enige manier is om tot een conclusie te komen over iets dat niet met zekerheid bekend kan worden.