Door haar weefwerk legt Elaine beelden vast van de wereld achter haar raam, waardoor een wandtapijt ontstaat dat haar verlangen en verlangen naar een actiever en betrokken leven weerspiegelt. Haar verbeeldingskracht wordt echter ook beperkt door de beperkingen die haar door haar vloek worden opgelegd, waardoor ze de wereld niet rechtstreeks kan ervaren.
Het gedicht suggereert dat Elaines verbeeldingsleven een vorm van escapisme is, waardoor ze kan omgaan met de frustraties van haar beperkte bestaan. Het blijkt echter uiteindelijk ook een valstrik te zijn, die haar ervan weerhoudt echt te leven en haar potentieel te verwezenlijken.
In de climaxscène van het gedicht verbreekt Elaine de vloek door rechtstreeks naar Sir Lancelot te staren, waardoor ze voor het eerst de buitenwereld kan ervaren. Dit leidt echter ook tot haar ondergang, aangezien ze sterft nadat ze in een boot stroomafwaarts is gevaren. Het gedicht suggereert dat hoewel verbeelding een krachtig hulpmiddel kan zijn, het in evenwicht moet worden gebracht met ervaring om een vervullend leven te leiden.
Over het geheel genomen onderzoekt 'The Lady of Shalott' de complexe relatie tussen verbeelding en realiteit, en de manieren waarop ze ons leven zowel kunnen verrijken als beperken.