1. Duisternis en licht :Ismene arriveert in de duisternis van de ochtend vóór zonsopgang. Deze contrasterende beelden van licht en duisternis vertegenwoordigen de morele strijd en de onzekere gevolgen waarmee Ismene wordt geconfronteerd als ze de acties van haar zus Antigone onder ogen ziet.
2. Storm en storm :Terwijl Ismene spreekt, beschrijft ze de voorgaande nacht als een ‘storm’ en een ‘storm’. Deze beelden brengen de turbulentie van de gebeurtenissen, de emotionele ontreddering en de intensiteit van de situatie waarin Ismene en Antigone zich bevinden, over.
3. Ketens en banden :Ismene vermeldt dat ze 'gebonden is door liefde' en 'geketend is door het lot'. Deze metaforen suggereren de interne strijd en de externe beperkingen die Ismene voelt terwijl ze wordt verscheurd tussen haar loyaliteit aan haar zus en haar angst voor de gevolgen.
4. Schaduwen en fantomen :Ismene verwijst naar de ‘schaduwen’ van de doden en de ‘phantomen’ uit het verleden. Deze beelden verwijzen naar de aanwezigheid van onzichtbare krachten, de kracht van familiebanden en het gewicht van voorouderlijke verwachtingen die de keuzes en acties van de personages bepalen.
5. Vuur en as :Ismene spreekt over de ‘vlammen’ die Antigone’s geest verteren en de ‘as’ die overblijft van de vloek van hun vader. Deze beelden symboliseren de destructieve kracht van emoties, het gewicht van familiale lasten en de gevolgen van hun daden die de personages dreigen te overspoelen en te vernietigen.
Door deze verschillende vormen van beeldspraak te gebruiken, creëert Sophocles een rijke en suggestieve sfeer die de emotionele impact van de scène vergroot en diepte toevoegt aan de motivaties en worstelingen van de personages.