Naarmate het stuk vordert, evolueren de gevoelens van de schildwacht voor Antigone naar een dieper begrip van haar moed, kracht en vastberadenheid. Hij bewondert haar verzet tegen de onrechtvaardige wet van Creon en haar bereidheid om haar eigen leven op te offeren ter wille van de familie-eer en religieuze plicht.
De evoluerende emoties van de schildwacht jegens Antigone komen duidelijk tot uiting in zijn interacties met haar en zijn gesprekken met andere personages. Hij spreekt zijn bewondering uit voor haar vastberadenheid en betreurt het tragische lot dat haar te wachten staat. Hij toont ook medeleven met Antigone, spreekt zijn bezorgdheid uit over haar welzijn en probeert haar troost en steun te bieden op haar laatste momenten.
Uiteindelijk vertegenwoordigen de gevoelens van de schildwacht voor Antigone het bredere thema van het stuk, dat het conflict tussen het individuele geweten en het staatsgezag onderzoekt, evenals de gevolgen van blinde gehoorzaamheid aan onrechtvaardige wetten.