Door het hele verhaal heen wordt de Phantom vaak geassocieerd met spiegels en reflecties, die zijn verdeelde zelf en zijn fascinatie voor uiterlijk suggereren. Hij woont in een verborgen schuilplaats onder de Opera van Parijs, waar hij zichzelf omringt met spiegels, waardoor de illusie ontstaat van een enorme en weelderige ruimte. Dit weerspiegelt zijn pogingen om een geïdealiseerde versie van zichzelf te creëren, aangezien hij geen vertrouwen heeft in zijn ware uiterlijk en bang is om door anderen gezien te worden.
The Phantom gebruikt de spiegels ook om Christine Daaé te bespioneren, de jonge zangeres op wie hij verliefd wordt. Dit weerspiegelt zijn verlangen om haar te bezitten en van haar een verlengstuk van hemzelf te maken. De spiegels symboliseren de manier waarop hij Christine controleert en manipuleert, waardoor een illusie van hun verbintenis ontstaat die uiteindelijk vals en destructief is.
Bovendien wordt de spiegel een symbool van de confrontatie van de Phantom met zijn eigen sterfelijkheid en zijn angst voor veroudering. Wanneer hij gewond raakt en zijn masker verliest, staart de Phantom naar zijn spiegelbeeld en ziet hij de ware gruwel van zijn eigen gezicht, wat tot zijn uiteindelijke ondergang leidt.
Over het geheel genomen symboliseert de spiegel in Phantom Opra de interne conflicten van de Phantom en zijn strijd voor acceptatie en identiteit, en weerspiegelt hij de thema's dualiteit en zelfbedrog die centraal staan in het verhaal.