Pickup-noten worden in verschillende muziekgenres vaak gebruikt om bepaalde effecten te creëren, zoals het leggen van accenten, het toevoegen van ritmische of melodische spanning, of het instellen van een bepaald ritmisch patroon of een bepaalde stemming. Ze voegen een gevoel van beweging en interesse toe aan de muziek en zorgen voor een soepele overgang van het ene deel van een stuk naar het andere.
Normaal gesproken zijn er één tot drie pick-upnoten, maar het kunnen er meer zijn, afhankelijk van de bedoeling van de componist en de algemene ritmische structuur van het stuk. Ze kunnen ook in lengte variëren, waarbij sommige ophaaltonen slechts een klein deel van een tel duren, terwijl andere misschien wat langer duren.
Om ophaalnoten nauwkeurig uit te voeren, letten muzikanten op de tijd die ze vullen. Ze zorgen ervoor dat deze siernoten netjes in de ritmische stroom van de muziek passen en naadloos overgaan in de eerste geaccentueerde tel.
Pickup-noten kunnen voorkomen aan het begin van een muziekstuk of aan het begin van een frase of sectie, waardoor de algehele muzikale structuur ervan wordt bepaald. Ze voegen karakter, energie en ritmische anticipatie toe, waardoor de muziek boeiender en dynamischer wordt.
Door ritmische variatie te bieden, dragen de pick-upnoten bij aan de algehele muzikale expressiviteit en diepte van een compositie, waardoor muzikanten en luisteraars kunnen genieten van een rijkere muzikale ervaring.