1. Pitch: Toonhoogte verwijst naar de hoog- of laagheid van een geluid, bepaald door de frequentie van geluidsgolven. Het wordt vaak weergegeven op een notenbalk met behulp van noten, waarbij hogere toonhoogtes worden weergegeven door noten die hoger op de notenbalk zijn geplaatst en lagere toonhoogtes door noten die lager zijn geplaatst.
2. Melodie: Een melodie is een opeenvolging van noten die samen een muzikale zin, lijn of idee vormen. Het is het deel van de muziek dat het gemakkelijkst wordt onthouden en dat vaak wordt gezongen of gespeeld door een hoofdinstrument of stem.
3. Harmonie: Harmonie verwijst naar de combinatie van meerdere toonhoogtes of noten die tegelijkertijd worden gespeeld. Het zorgt voor een rijker, voller geluid en helpt de melodie te ondersteunen en versterken. Akkoorden, groepen noten die samen worden gespeeld, vormen een fundamenteel aspect van harmonie.
4. Ritme: Ritme is het patroon van tellen en rusten in muziek. Het gaat om de duur, accenten en groepering van noten, waardoor muziek een gevoel van beweging en hartslag krijgt. Ritme kan eenvoudig of complex zijn en vormt vaak de basis van een muziekstuk.
5. Tempo: Tempo verwijst naar de snelheid waarmee een muziekstuk wordt gespeeld. Het wordt meestal aangegeven door een specifieke markering, zoals "allegro" (snel), "andante" (matig) of "largo" (langzaam). Tempo kan de algehele sfeer en het karakter van een muziekstuk beïnvloeden.
6. Dynamiek: Dynamiek verwijst naar de variaties in volume of luidheid in muziek. Ze worden aangegeven met muzikale symbolen zoals "forte" (luid), "piano" (zacht) of "crescendo" (wordt luider) en "decrescendo" (wordt zachter). Dynamiek kan worden gebruikt om contrast te creëren, frasen vorm te geven en expressiviteit aan muziek toe te voegen.
7. Timbre: Timbre is de unieke kwaliteit of ‘kleur’ van een geluid, waardoor we onderscheid kunnen maken tussen verschillende stemmen of instrumenten. Het hangt af van de boventonen en harmonischen die in het geluid aanwezig zijn en wordt beïnvloed door factoren zoals de constructie, materialen en speeltechniek van het instrument.
8. Textuur: Textuur verwijst naar het algehele geluid en de dichtheid van een muziekstuk. Het wordt bepaald door het aantal stemmen of instrumenten dat wordt gespeeld, de manier waarop ze worden gecombineerd en de afstand tussen de noten. Textuur kan worden omschreven als dik, dun, vol, spaarzaam, homofoon (één hoofdmelodie met begeleiding) of polyfonisch (meerdere onafhankelijke melodieën).
9. Formulier: Muzikale vorm verwijst naar de structurele organisatie van een muziekstuk. Het omvat de opstelling van secties, zoals de inleiding, het couplet, het refrein, de brug en de coda. Vorm geeft een gevoel van samenhang, eenheid en evenwicht aan een muzikale compositie.
10. Expressie: Expressie omvat alle muzikale elementen die samenwerken om de beoogde emoties, stemmingen en gevoelens van een muziekstuk over te brengen. Het gaat om de interpretatie- en uitvoeringskeuzes die muzikanten maken om een muziekstuk tot leven te brengen.