1. Melodische vorm :Arabische muziek is gebaseerd op een systeem van melodische modi genaamd maqamat. Dit zijn sets noten en intervallen die onderscheidende melodische structuren creëren.
2. Improvisatie :Improvisatie is een fundamenteel aspect van Arabische muziek. Muzikanten improviseren vaak melodieën, ritmes en ornamenten binnen het raamwerk van een bepaalde maqam.
3. Ritme :Arabische muziek maakt gebruik van complexe ritmische patronen die bekend staan als iqa'at (meervoud van iqa). Elk van deze patronen heeft een unieke naam, structuur en emotioneel karakter.
4. Instrumentatie :Arabische muziek maakt gebruik van een verscheidenheid aan traditionele instrumenten, zoals de oud (een luitachtig instrument), qanun (een trapeziumvormige citer), nay (een rietfluit) en darbuka (een bekervormige trommel). Westerse instrumenten zoals de viool en piano zijn ook opgenomen in sommige genres van Arabische muziek.
5. Vocale stijlen :Arabische zang beschikt over kenmerkende vocale technieken zoals tahrir (glissandi), melisma (het zingen van meerdere noten op één lettergreep) en tarab (een staat van emotionele verbondenheid en extase tijdens een optreden).
6. Culturele invloeden :Arabische muziek is in de loop van de tijd door verschillende culturen beïnvloed. Andalusische muziek, Perzische muziek, Turkse muziek en Afrikaanse muziektradities hebben allemaal bijgedragen aan het vormgeven van het rijke muzikale erfgoed.
Deze kenmerken definiëren gezamenlijk het unieke geluid en de esthetiek van Arabische muziek, die een belangrijke plaats inneemt in het culturele erfgoed en de identiteit van de Arabische wereld.