Adagio wordt doorgaans gebruikt om een tempo aan te duiden dat zowel kalm als sierlijk is, en wordt vaak gebruikt in klassieke en romantische muziek om een gevoel van sereniteit, bedachtzaamheid of melancholie op te roepen. Enkele beroemde stukken die het Adagio-tempo gebruiken zijn onder meer:
- Adagio uit Beethovens "Maanlichtsonate"
- Adagio uit Albinoni's "Adagio in G Minor"
- Adagio uit Mozarts "Pianoconcert nr. 21"
- Adagio uit Bachs "Orkestsuite nr. 3"
- Adagio uit Mendelssohns "Symfonie nr. 4"
De term Adagio kan ook in figuurlijke zin worden gebruikt om iets te beschrijven dat langzaam, sierlijk of ontspannen is. Iemand kan bijvoorbeeld een wandeling in het park omschrijven als 'Adagio' of iemands gedrag 'Adagio' noemen.
Adagio is een mooi en expressief tempo dat kan worden gebruikt om een verscheidenheid aan muzikale effecten te creëren, van kalm en vredig tot gepassioneerd en intens.