Wanneer noten in toonhoogte stijgen, wordt er gezegd dat ze stijgen of hoger gaan. Dit komt in bladmuziek tot uiting doordat de noten hoger op de notenbalk zijn geplaatst. Naarmate de noten hogerop in de notenbalk komen, neemt de frequentie van de geluidsgolven die bij die noten horen toe, wat resulteert in een hogere toonhoogte.
Omgekeerd, als noten in toonhoogte dalen, wordt er gezegd dat ze dalen of lager bewegen. Bij bladmuziek wordt dit weergegeven doordat de noten lager op de notenbalk zijn geplaatst. Naarmate de noten door de notenbalk bewegen, neemt de frequentie van de geluidsgolven af, wat resulteert in een lagere toonhoogte.
De intervallen tussen noten spelen ook een rol bij het bepalen of de toonhoogte omhoog of omlaag gaat. Intervallen verwijzen naar de afstand tussen twee noten op de notenbalk. Grotere intervallen, zoals octaven of kwinten, duiden op grotere sprongen in toonhoogte, terwijl kleinere intervallen, zoals halve stappen of hele stappen, kleinere veranderingen in toonhoogte aangeven.
Over het algemeen wordt het verschil tussen de noten die omhoog en omlaag gaan in bladmuziek bepaald door de plaatsing van de noten op de notenbalk en de intervallen daartussen. Deze elementen werken samen om een melodische lijn te creëren die de toonhoogte en richting van de muziek overbrengt.