1. Luchttoevoer:De doedelzakken worden aangedreven door de adem van de speler. De speler blaast lucht in een blaaspijp, die de lucht in een zak leidt die de zak wordt genoemd.
2. Zak:De zak fungeert als luchtreservoir. Terwijl de speler in de blaaspijp blaast, wordt de zak opgeblazen en wordt de perslucht opgeslagen.
3. Drone Pipes:De doedelzakken hebben meerdere drone-pijpen, die elk een doorlopende, aanhoudende toon produceren. De drones zijn in wezen cilindrische pijpen met een enkel riet erin. Wanneer lucht uit de zak in een dronepijp wordt geleid, trilt het riet en produceert het een constant dronegeluid.
4. Chanter:De chanter is de melodiepijp van de doedelzakken. Het is doorgaans de langste pijp en heeft meerdere vingergaten. Wanneer de speler de vingergaten op de chanter bedekt of blootlegt, verandert de toonhoogte van het geluid dat door de chanter wordt geproduceerd, waardoor de melodie ontstaat.
5. Riet:Zowel de drones als de chanter hebben riet, dit zijn dunne reepjes riet of synthetisch materiaal. De rieten trillen als er lucht uit de zak overheen stroomt, waardoor de muzieknoten ontstaan.
6. Vingerzetting:De speler bedekt en onthult de vingergaten op de chanter om de toonhoogte van het geluid te veranderen. Door bekwame vingerbewegingen kan de speler melodieën en muzikale frases creëren.
7. Drukcontrole:De speler regelt de hoeveelheid luchtdruk in de zak door zijn arm te gebruiken om in de zak te knijpen. Door de druk te variëren, kunnen ze het volume en de dynamiek van de muziek regelen.
De doedelzakken produceren een onderscheidend en boeiend geluid dat vaak wordt geassocieerd met Keltische en Schotse muziek. Ze vereisen een aanzienlijke hoeveelheid vaardigheden, ademhalingsbeheersing en oefening om ze onder de knie te krijgen.