1. Invloed van klassieke meesters: Veel traditionalistische componisten uit de Romantiek keken terug naar de Klassieke periode (ongeveer 1750-1830) als bron van inspiratie en begeleiding. Klassieke componisten als Wolfgang Amadeus Mozart, Joseph Haydn en Ludwig van Beethoven werden zeer gewaardeerd vanwege hun technisch meesterschap, structurele helderheid en emotionele diepgang in hun muziek.
2. Behoud van tradities: Traditionalistische componisten voelden een sterk gevoel van continuïteit met de muzikale tradities van deze klassieke meesters. Ze geloofden in het behouden en voortzetten van deze tradities, in plaats van zich er volledig van los te maken. Dit behoud van muzikale tradities omvatte het vasthouden aan traditionele vormen zoals de sonate, symfonie en concert.
3. Technisch meesterschap: Traditionalistische componisten bewonderden de technische vaardigheid en het vakmanschap van de klassieke meesters. Ze bestudeerden en analyseerden de werken van deze meesters om inzicht te krijgen in de muzikale structuur, harmonie, contrapunt en orkestratie. Deze bewondering leidde tot een voortdurende nadruk op technische uitmuntendheid in hun eigen composities.
4. Emotionele expressie: Hoewel het romantische tijdperk bekend staat om zijn nadruk op emotionele expressie, respecteerden en integreerden traditionalistische componisten nog steeds elementen van de emotionele terughoudendheid van klassieke muziek. Ze geloofden in het handhaven van een evenwicht tussen expressie en structurele samenhang. Deze benadering komt duidelijk naar voren in het werk van componisten als Johannes Brahms, die romantische expressiviteit vermengde met klassieke discipline.
5. Eerbetoon en eerbetoon: Veel traditionalistische componisten brachten met hun eigen composities hulde aan de meesters. Dit kan de vorm aannemen van directe citaten, toespelingen of stilistische imitatie. Zo componeerde Brahms een reeks variaties op een thema van Haydn, waaruit zijn bewondering voor het werk van de vroegere meester bleek.
6. Lesgeven en pedagogie: Traditionalistische componisten gaven hun eerbied voor de meesters vaak door via onderwijs en pedagogie. Ze namen de werken van klassieke meesters op in hun lesprogramma's en zorgden ervoor dat de muzikale kennis en tradities werden doorgegeven aan toekomstige generaties muzikanten en componisten.
Terwijl het romantische tijdperk aanzienlijke veranderingen en innovaties in de muziek teweegbracht, speelden traditionalistische componisten een belangrijke rol bij het in stand houden van de verbinding met het verleden en het behoud van de muzikale erfenis van de grote meesters. Hun respect en bewondering voor deze meesters vormden hun eigen compositorische aanpak en droegen bij aan de continuïteit van muzikale tradities in verschillende tijdperken.