1. penetratiediepte: Radiogolven hebben een beperkte penetratiediepte, wat betekent dat ze voornamelijk het oppervlak van een voedselproduct verwarmen in plaats van het gelijkmatig te koken. Dit kan leiden tot ongelijkmatig koken en potentiële gezondheidsrisico's als de kern van het voedsel niet gaar blijft.
2. Selectieve verwarming: Radiogolven maken geen onderscheid tussen verschillende voedselcomponenten. Ze verwarmen alle materialen die in het voedsel aanwezig zijn tegelijkertijd, wat kan leiden tot onbedoelde effecten, zoals het te gaar koken van sommige ingrediënten terwijl andere rauw blijven.
3. Energie-efficiëntie: Vergeleken met conventionele verwarmingsmethoden zoals geleiding of convectie zijn radiogolven over het algemeen minder energie-efficiënt. Er is een aanzienlijke hoeveelheid energie nodig om voldoende radiogolven op te wekken voor effectief koken.
4. Veiligheidsproblemen: Hoewel radiogolven op zichzelf veilig kunnen zijn, vereist het gebruik ervan in kooktoestellen een zorgvuldig ontwerp en techniek om lekkage of blootstelling aan schadelijke niveaus van elektromagnetische straling te voorkomen. Het garanderen van de veiligheid en betrouwbaarheid van dergelijke apparaten kan het ontwerpproces ingewikkelder maken.
5. Beschikbaarheid van apparaten: De radiogolfkooktechnologie kampt met een gebrek aan gevestigde en algemeen verkrijgbare apparaten, waardoor deze in de meeste huishoudens onpraktisch is voor dagelijks gebruik. Hoewel dergelijke apparaten voor nichedoeleinden bestaan, zijn ze nog niet mainstream of kosteneffectief voor brede acceptatie.
Hoewel radiogolven warmte kunnen genereren, maken praktische beperkingen met betrekking tot de penetratiediepte, selectieve verwarming, energie-efficiëntie, veiligheid en beschikbaarheid van apparaten het koken met radiogolven onpraktisch en minder effectief in vergelijking met conventionele kookmethoden.