In het rijk waar kleuren dansen,
Hier ligt een porseleinen symfonie van elegantie.
Blauw en wit, een tijdloos genot,
Het onthullen van verhalen die voor hen zichtbaar zijn.
(Pre-refrein)
Uit de ovens van oude klei,
Ambachtslieden ademen leven met een zachte zwaai.
Elke penseelstreek, een delicate streling,
Porseleindromen creëren, zonder problemen.
(Koor)
Blauw en wit porselein, een tijdloze kunst,
Gefluister van de geschiedenis, vanuit het hart.
In elke bocht en geschilderde scène,
Een bewijs van serene schoonheid.
(Vers 2)
Blauw, de kleur van een rustige lucht,
Omarmt wit met harmonieuze banden.
Wolken slingeren, als katoenpaden,
Door landschappen waar de verbeelding vaart.
(Brug)
Kobaltstreken, als de blik van middernacht,
Leid ons door oosterse doolhoven.
Tempels, bruggen en wilgen huilen,
In dit canvas van kunstenaarschap, zo diep.
(Vers 3)
Vogels vliegen op, te midden van bloemengratie,
Pioenen bloeien, in een etherische omhelzing.
Mythische wezens, met grillige charme,
Bewoon een wereld zonder schade.
(Pre-refrein)
Vingers glijden, met precisie en zorg,
Onvergelijkbare verhalen maken.
Blauw en wit, in perfecte harmonie,
Leg momenten vast om van te genieten.
(Koor)
Blauw en wit porselein, een tijdloze kunst,
Gefluister van de geschiedenis, vanuit het hart.
In elke bocht en geschilderde scène,
Een bewijs van serene schoonheid.
(Outro)
Naarmate de tijd verstrijkt, blijft hun erfenis bestaan,
Blauw en wit porselein, voor altijd puur.
Verzamelaars begeren, met vurig verlangen,
Schatten die een eeuwig vuur doen ontbranden.
In het rijk van blauw en wit,
We vinden troost, in puur genot.
Een symfonie van artistieke zielen,
Waar tijdloze schoonheid zich voor altijd ontvouwt.