In een wereld van kleuren zo levendig en helder,
Er is een speciale tint die een warm licht uitstraalt,
Het is jouw glimlach, mijn liefste, een stralende zonnestraal,
De schaduwen verjagen, mijn dromen verlichten.
(Pre-refrein)
Maar als je weg bent, voelt mijn hart de leegte
Als een bloem die verlangt naar zijn zonneschijn,
De kleuren om mij heen beginnen te vervagen,
En ik verlang naar jouw aanwezigheid om mijn dag op te fleuren.
(Koor)
Geen zonneschijn kan zo helder schijnen als jij,
Jouw afwezigheid werpt een sombere sluier van blauw,
Zonder jouw gelach lijkt de wereld te huilen,
Ik mis je, mijn liefste, met zo'n diepe pijn.
(Vers 2)
De vogels lijken een melancholisch deuntje te zingen,
De bries voert gefluister mee van onze vreugdevolle middag,
Elk moment dat we deelden, als sterren aan de hemel,
Het voelt nu afstandelijk en moeilijk te rechtvaardigen.
(Pre-refrein)
Ik verlang naar de dag waarop we ons zullen herenigen,
Twee harten kloppen perfect synchroon, verrukking,
Tot die tijd zal ik je herinneringen stevig vasthouden,
En bid dat de zon weer mag schijnen, zo helder.
(Koor)
Geen zonneschijn kan zo helder schijnen als jij,
Jouw afwezigheid werpt een sombere sluier van blauw,
Zonder jouw gelach lijkt de wereld te huilen,
Ik mis je, mijn liefste, met zo'n diepe pijn.
(Brug)
Ik weet dat afstand ons uit elkaar kan houden,
Maar onze liefde zal ons altijd binden, vanuit het hart,
Dus ik blijf de dagen tellen tot we elkaar ontmoeten,
En koester de hoop die mij zoet maakt.
(Koor)
Geen zonneschijn kan zo helder schijnen als jij,
Jouw afwezigheid werpt een sombere sluier van blauw,
Zonder jouw gelach lijkt de wereld te huilen,
Ik mis je, mijn liefste, met zo'n diepe pijn.
(Outro)
Tot de dag dat we weer samen zijn,
Ik zal vasthouden aan de liefde die we in petto hebben,
En wacht geduldig op de warme omhelzing van de zon,
Om ons leven te verlichten met eindeloze gratie.