(Vers 1)
In een koud en somber steegje, waar de schaduwen diep liggen,
Er is een man met ogen van droefheid, een traan in zijn vermoeide oog.
Zijn kleren zijn gescheurd en gescheurd, zijn gezicht is bleek en mager,
Heb medelijden met de man, o heb medelijden, want hij leeft in zonde.
(Koor)
Heb medelijden met de man, verloren en alleen,
Doelloos ronddwalen, op zoek naar een huis.
Heb medelijden met de man, gevangen in wanhoop,
Worstelend om ergens hoop te vinden.
(Vers 2)
Ooit had hij vrienden en familie, maar zij keerden hem de rug toe,
Hij liet hem helemaal alleen achter om rond te dwalen, verdwaald in de donkerste rand.
Nu zwerft hij door de straten, een spook, op zoek naar troost in de kou,
Heb medelijden met de man, o heb medelijden, want hij heeft alle hoop verloren.
(Koor)
Heb medelijden met de man, verloren en alleen,
Doelloos ronddwalen, op zoek naar een huis.
Heb medelijden met de man, gevangen in wanhoop,
Worstelend om ergens hoop te vinden.
(Brug)
Maar er is nog steeds hoop voor deze man, ook al ziet zijn situatie er somber uit.
Want de liefde van God kan hem bereiken en hem van binnenuit redden.
Hij kan zich afwenden van zijn zondige wegen en opnieuw vergeving vinden,
Heb medelijden met de man, maar geef nooit op, want liefde kan zijn ketenen verbreken.
(Koor)
Heb medelijden met de man, verloren en alleen,
Doelloos ronddwalen, op zoek naar een huis.
Heb medelijden met de man, gevangen in wanhoop,
Worstelend om ergens hoop te vinden.
(Outro)
Door Jezus Christus kan hij verlossing vinden,
En kom uit de duisternis tevoorschijn, in eindeloze vreugde.