In een wereld van wanhoop en pijn,
Waar schaduwen rondspoken en zielen blijven,
Een schreeuw van het bloed, het echoot diep,
Een verhaal van verdriet moeten we niet bewaren.
(Pre-refrein)
Door het kronkelende tapijt van de tijd,
We horen hun stemmen tegen mij schreeuwen:
Onbezongen helden, hun verhalen onontdekt,
In dit lied zochten we naar hun geschiedenis.
(Koor)
Een schreeuw van het bloed, een angstaanjagende roep,
Onvergeten geesten staan hoog,
In eenheid stijgen we boven,
Hun erfenis, een eeuwige liefde.
(Vers 2)
Hun stemmen stijgen op uit verloren veldslagen,
Van tranen die ze vergoten, tegen zo'n prijs,
In de diepten van wanhoop vonden ze kracht,
Door eenheid vochten ze terug.
(Pre-refrein)
De vlammen van herinnering gloeien zachtjes,
Terwijl we door hun onvertelde verhalen reizen,
Hun offers, voor altijd gegraveerd,
In onze harten herleefde hun geest.
(Koor)
Een schreeuw van het bloed, een angstaanjagende roep,
Onvergeten geesten staan hoog,
In eenheid stijgen we boven,
Hun erfenis, een eeuwige liefde.
(Brug)
Wij dragen hun fakkels met de handen ineengestrengeld,
Hun hoop en dromen voor altijd vastgelegd,
Door de duisternis leiden ze ons verder,
Een baken van waarheid, voor altijd sterk.
(Koor)
Een schreeuw van het bloed, een angstaanjagende roep,
Onvergeten geesten staan hoog,
In eenheid stijgen we boven,
Hun erfenis, een eeuwige liefde.
(Outro)
Laten we daarom gehoor geven aan de roep:
Denk aan de gevallenen, die ooit leefden en stierven,
In eenheid vinden we onze weg,
Hun verhalen, onze gids vanaf deze dag.