Deze versie van de Fantasie-Impromptu is minder bekend dan de meer populaire versie in C mineur, Op. 66. Het is ook korter en in een andere toonsoort. De C-mineur-versie werd geschreven in 1834, terwijl de C-mineur-versie in 1835 werd geschreven.
De twee versies van de Fantasie-Impromptu lijken qua structuur sterk op elkaar. Beide stukken beginnen met een langzame, lyrische introductie. Dit wordt gevolgd door een sneller, meer virtuoos gedeelte. De stukken eindigen met een terugkeer naar de langzame, lyrische introductie.
Er zijn echter ook enkele belangrijke verschillen tussen de twee versies. De C-mineur-versie is chromatischer en harmonischer avontuurlijk. Het heeft ook een meer improvisatiegevoel. De C mineur-versie is eenvoudiger en lyrischer. Het is ook technisch veeleisender.
Uiteindelijk is de beste versie van de Fantasie-Impromptu een kwestie van persoonlijke voorkeur. Sommige pianisten geven de voorkeur aan de cis-mineurversie vanwege de chromatiek en het improvisatiegevoel. Anderen geven de voorkeur aan de C mineur-versie vanwege de lyriek en technische eisen.