1. Monofone textuur:
- Bestaat uit één enkele melodische lijn zonder enige begeleidende harmonie.
- Meestal te vinden in Gregoriaanse gezangen, volksliederen en vroegmiddeleeuwse muziek.
2. Polyfone textuur:
- Twee of meer onafhankelijke melodielijnen die tegelijkertijd worden gespeeld, waardoor een complex en verweven geluid ontstaat.
- Voorbeelden zijn canons, motetten en fuga's.
3. Homofone textuur:
- Een melodie begeleid door akkoorden, met ondergeschikte akkoorden die de hoofdmelodische lijn ondersteunen.
- Vaak aangetroffen in hymnen, liederen en marsen.
4. Heterofonische textuur:
- Meerdere stemmen of instrumenten die een hoofdmelodie spelen met kleine variaties en versieringen, wat resulteert in een uniform geluid.
- Het komt veel voor in volksmuziek en oude muziek.
5. Contrast van klankkleuren:
- Het creëren van textuur door het gebruik van verschillende instrumenten of secties van een orkest, zoals strijkers, koperblazers en houtblazers.
- Dit is prominent aanwezig in orkestmuziek en symfonieën.
6. Doorgecomponeerde textuur:
- Een doorlopende muzikale textuur zonder duidelijke opdeling in secties, waardoor een vloeiende en naadloze muziekstroom ontstaat.
- Het wordt vaak aangetroffen in composities en opera's uit het romantische tijdperk.
Het is belangrijk op te merken dat deze texturen elkaar niet uitsluiten en op verschillende manieren kunnen worden gecombineerd om ingewikkeldere en expressievere muzikale composities te creëren.