Cyanide is een zeer giftige chemische stof die een snelle dood kan veroorzaken. In de context van het nummer vergelijkt Metallica de relatie met de effecten van cyanide, omdat de hoofdpersoon hierdoor verzwakt, verteerd en gevangen blijft. De teksten drukken een gevoel van verstikking uit, met regels als "De adem uit mij verstikken, de enige hoop verstikken" en "Als cyanide in mijn bloed, dat door mijn aderen pompt."
Het nummer toont ook een dynamiek waarin de hoofdpersoon zich verslaafd voelt aan de relatie. Ze worden gekweld door het gevoel voortdurend gevangen te worden gehouden, niet in staat zich te bevrijden van de emotionele kwelling:'Gebonden en gekneveld, zonder ontsnapping, tot deze ellende gedwongen' en 'Gevangen in deze levende hel, opgesloten in een koude omhelzing.'
Bovendien raakt het nummer het idee van verslaving en zelfvernietiging. De teksten suggereren dat de relatie een bron van zelfstraf is geworden, alsof de hoofdpersoon wordt verteerd door een zelfdestructieve drang om binnen deze giftige dynamiek te blijven. Regels als 'Ik zak dieper in de grond' en 'Ik verdrink in het gif dat erin zit' symboliseren de neerwaartse spiraal die door de relatie wordt veroorzaakt.
Ondanks het beklemmende karakter van de relatie komt er een sprankje hoop naar voren in de teksten. De hoofdpersoon verlangt naar een verlossing uit deze cyclus, weergegeven door de zin "Kun je het vuur niet voelen branden? Wil je me niet van dit verlangen redden?" Ze verlangen wanhopig naar een uitweg en lijken verscheurd tussen het verlangen om te ontsnappen en de aantrekkingskracht van zelfvernietigende krachten.
Over het geheel genomen portretteert ‘Cyanide’ van Metallica een aangrijpende en duistere verkenning van een relatie die diep giftig en bijtend is geworden, waardoor de hoofdpersoon gevangen blijft in een staat van emotionele angst met een sprankje hoop op verlossing of vrijlating.